Kasacja w sprawie rażącej obrazy prawa procesowego, polegającej na przeprowadzeniu wadliwej, niepełnej kontroli odwoławczej orzeczenia pierwszoinstancyjnego, skutkującej utrzymaniem w mocy przez sąd ad quem rozstrzygnięcia o wymierzeniu skazanemu kary grzywny z dnia 2022-10-19.
Kasacja w sprawie rażącej obrazy prawa procesowego, polegającej na przeprowadzeniu wadliwej, niepełnej kontroli odwoławczej orzeczenia pierwszoinstancyjnego, skutkującej utrzymaniem w mocy przez sąd ad quem rozstrzygnięcia o wymierzeniu skazanemu kary grzywny.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. W. z dnia 3 lipca 2015 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższe orzeczenie na korzyść skazanego K. D. K., w zakresie punktu IV sentencji wyroku, w części utrzymującej w mocy rozstrzygnięcie o wymierzeniu K. D. K. kary grzywny kumulatywnej, zawarte w punkcie XXXV sentencji wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 22 stycznia 2014 r.
Powołując się na przepis art. 523 § 1 k.p.k., zaskarżonej części wyroku Rzecznik zarzucił rażącą i mającą istotny wpływ na treść skarżonego wyroku obrazę prawa procesowego, tj. art. 433 § 2 k.p.k., polegającą na przeprowadzeniu wadliwej, niepełnej kontroli odwoławczej orzeczenia pierwszoinstancyjnego, skutkującej utrzymaniem w mocy przez sąd ad quem rozstrzygnięcia o wymierzeniu skazanemu K. D. K. kary grzywny orzeczonej w oparciu o art. 33 § 2 k.k., mimo uprzedniego, częściowego uwzględnienia apelacji obrończej i dokonania w jego następstwie zmiany ustaleń faktycznych, skutkujących wyeliminowaniem przez sąd ad quem ustalenia co do działania tego skazanego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co w konsekwencji eliminowało możliwość orzeczenia grzywny w oparciu o wskazaną podstawę prawną.
Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie orzeczenia sądu odwoławczego w zakresie punktu IV sentencji, w części utrzymującej w mocy rozstrzygnięcie o wymierzeniu skazanemu K. D. K. kary grzywny, zawarte w punkcie XXXV sentencji wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 22 stycznia 2014 r., oraz o uchylenie rozstrzygnięcia o wymierzeniu skazanemu K. D. K. kary grzywny, zawarte w punkcie XXXV sentencji wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 22 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w części utrzymującej w mocy rozstrzygnięcie o wymierzeniu skazanemu kary grzywny, jak również, w tym zakresie (punkt XXXV) wyroku Sądu Rejonowego. SN wskazał, iż przeprowadzona w przedmiotowym postępowaniu kontrola odwoławcza w istocie nie została przeprowadzona w sposób wolny od uchybień, co skutkowało niezasadnym utrzymaniem w mocy orzeczenia Sądu I instancji w części, w jakiej wymierzył on skazanemu K. K. karę grzywny na podstawie art. 33§2 k.k., przy jednoczesnym wyeliminowaniu z opisu przypisanego czynu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, który to element determinował de facto orzeczenie kary grzywny na wspomnianej podstawie prawnej.