Sprzeciw od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego wymierzającej karę za nieprzestrzeganie nakazu przemieszczania się z dnia 2023-02-26.
Sprzeciw od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego wymierzającej karę za nieprzestrzeganie nakazu przemieszczania się.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł sprzeciw od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z 10 maja 2020 r. wymierzającej J. K. karę pieniężną w kwocie 10 000 zł za nieprzestrzeganie nakazu przemieszczania się w odległości nie mniejszej niż 2 m od siebie. Zaskarżonej decyzji Rzecznik zarzucił, że została wydana bez podstawy prawnej, bowiem przepisy § 17 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 2 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii wprowadzające nakaz przemieszczania się osób pieszo w odległości nie mniejszej niż 2 m od siebie - którego naruszenie było powodem wymierzenia kary pieniężnej - są niezgodne z Konstytucją, gdyż zostały wydane na podstawie wadliwego upoważnienia ustawowego, nie zawierającego wytycznych dotyczące treści aktu wykonawczego, a ponadto wbrew zasadzie wyłączności ustawy samoistnie ograniczają konstytucyjną wolność poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponadto Rzecznik zarzucił, że decyzja została wydana z rażącym naruszeniem przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, tj. art. 7 k.p.a. w związku z art. 77 § 1 k.p.a., art. 10 k.p.a. w związku z art. 61 § 4 k.p.a., art. 75 § 1 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz w związku z art. 51 ust. 5 Konstytucji, art. 81 k.p.a., a także art. 189d pkt 7 k.p.a., które miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Rzecznik wniósł o stwierdzenie nieważności powołanej decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. oraz zgłosił udział na prawach prokuratora w postępowaniu zainicjowanym niniejszym sprzeciwem.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji PPIS w W. z dnia 10 maja 2020 r. Decyzja PPIS w W. i następnie w II instancji decyzja MPWIS zostały wydane przez organy administracji publicznej w sprawie właściwe rzeczowo, miejscowo i instancyjnie, działające na podstawie przepisów kompetencyjnych upoważniających PPIS w W. do wydania decyzji o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej, zaś MPWIS do rozpatrzenia sprawy w II instancji - w oparciu o przepisy prawa materialnego istniejące i obowiązujące zarówno w dniu stwierdzenia naruszenia prawa, jak i w dniu wydania tych decyzji. Decyzje te były kierowane do osoby bez wątpienia będącej stroną, nie dotyczyły kwestii już rozstrzygniętych inną decyzją administracyjną, były decyzjami wykonalnymi, zaś wykonanie przez stronę decyzji PPIS w W. nie wywołałoby czynu zagrożonego karą, a ponadto ww. decyzja nie była nieważna z mocy prawa na podstawie innych obowiązujących w dniu jej wydania przepisów. W toku postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji PPIS w W., Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny rozważył także z urzędu kwestię wstrzymania wykonalności decyzji PPIS w W., jednak nie stwierdził istnienia przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonalności tej decyzji. Rozstrzygając w kwestii nieważności powyższej decyzji administracyjnej Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny nie badał kwestii słuszności i proporcjonalności rozstrzygnięcia administracyjnego (tj. wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej) w określonym stanie faktycznym popełnionego deliktu administracyjnego, gdyż nie mieści się to w zakresie postępowania nadzwyczajnego, o którym mowa w art. 156 k.p.a.