Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia z dnia 2023-06-06.

Adresat:
Sąd Najwyższy
Sygnatura:
II.511.896.2019
Data sprawy:
2023-06-06
Rodzaj sprawy:
kasacja karna (RKK)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Karnego
Wynik sprawy:
pozytywnie ze względu na uwzględnienie wystąpienia RPO
Opis sprawy:

Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 26 kwietnia 2019 r. Na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść ukaranego W. Ch.

Powołując się na przepis art. 111 k.p.w. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa materialnego, tj. art. 54 k.w. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 Uchwały Nr XXVI/658/2016 Rady m.st. Warszawy z dnia 21 kwietnia 2016 r. w sprawie przepisów porządkowych obowiązujących w lokalnym transporcie zbiorowym, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.

Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 26 kwietnia 2019 r. i uniewinnienie ukaranego W. Ch.

 


Data odpowiedzi:
2023-10-19
Opis odpowiedzi:
Kasacja uwzględniona (wyrok z 19 października 2023 r., sygn. akt II KK 249/23).
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i uniewinnił W. Ch. od przypisanego mu czynu. Kasacja Rzecznika Praw Obywatelskich okazała się zasadna. W części dyspozytywnej zaskarżonego kasacją wyroku uznano W. Ch. za winnego wykroczenia z art. 54 k.w. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 Uchwały Rady Miasta z dnia 21 kwietnia 2016 r. w sprawie przepisów porządkowych obowiązujących w lokalnym transporcie zbiorowym. Tymczasem wskazana uchwała w § 17 wprost stwierdza, że tylko osoba naruszająca przepisy porządkowe określone w wymienionych tam jednostkach redakcyjnych uchwały podlega odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia zgodnie z art. 54 k.w. Wśród wskazanych w § 17 przepisów nie został wymieniony § 14, stanowiący podstawę ukarania W. Ch. Tym samym przypisane mu zachowanie nie było karalne, nie rodziło odpowiedzialności za wykroczenie, a zaskarżony kasacją wyrok wydany został z rażącym naruszeniem prawa.