Skarga nadzwyczajna na wyrok Sądu Okręgowego w przedmiocie wysokości i zakresu odszkodowania za szkodę wynikającą z wypadku komunikacyjnego z dnia 2023-07-04.
Skarga nadzwyczajna na wyrok Sądu Okręgowego w przedmiocie wysokości i zakresu odszkodowania za szkodę wynikającą z wypadku komunikacyjnego.
Rzecznik Praw Obywatelskich, z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, zaskarżył w całości prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Sz. z 21 kwietnia 2017 r.
Zaskarżonemu wyrokowi RPO zarzucił: w oparciu o podstawę z art. 89 § 1 pkt 2 uSN, że zapadł z rażącym naruszeniem art. 361 § 1 i 2 k.c. i art. 363 § 1 i 2 k.c. poprzez ich nieprawidłową wykładnię i wadliwe zastosowanie w stanie faktycznym sprawy, przejawiające się w przyjęciu, że w sytuacji dokonania przez poszkodowanego naprawy uszkodzonego pojazdu, ustalenie należnego poszkodowanemu odszkodowania za szkodę wynikającą z wypadku komunikacyjnego następuje w oparciu o rzeczywiście poniesione koszty naprawy, co w warunkach sprawy (częściowa naprawa uszkodzonego pojazdu) spowodowało pozbawienie powódki prawa do "pełnego" odszkodowania; na podstawie z art. 89 § 1 pkt 1 uSN, że wskutek jego wydania doszło naruszenia: zasady ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającej z art. 2 Konstytucji, poprzez orzeczenie w oparciu o wykładnię odstępującą od przyjętej powszechnie w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego; zasad: równego traktowania wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji i równej ochrony praw majątkowych, wynikającej z art. 64 ust. 2 Konstytucji, poprzez: zróżnicowanie zakresu prawa do wynagrodzenia szkody w oparciu o kryterium tego, czy poszkodowany zdecydował się na dokonanie naprawy pojazdu przed rozstrzygnięciem sprawy, czy też nie; odmowę przyznania powódce ochrony jej interesu majątkowego w sytuacji, w której w analogicznych sprawach, wobec jednolitej wykładni art. 361 § 1 i 2 oraz art. 363 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, ochrona taka jest udzielana.
Mając powyższe na względzie, Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sz.
Sąd Najwyższy Szczecinie uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Sz. do ponownego rozpoznania. W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w Sz. błędnie ustalił przesłanki określenia wysokości odszkodowania w sprawie, przyjmując, że zdarzenia, jakie miały miejsce po powstaniu szkody (dokonanie naprawy w okazyjnej cenie), doprowadziły do faktycznego zmniejszenia jej pierwotnej wysokości. Okoliczności te nie powinny zostać wzięte pod uwagę przy ustalaniu wysokości należnego odszkodowania. Znaczenie ma w tym względzie jedynie wartość pojazdu przed zdarzeniem i po naprawie - nie zaś same rzeczywiście poniesione koszty tej naprawy. Te nie muszą być bowiem tożsame z wartością naprawienia szkody. Sąd odwoławczy tymczasem, dokonując błędnego rozstrzygnięcia w sprawie, pominął ugruntowane w judykaturze poglądy w tym zakresie i orzekł w sposób całkowicie z nimi sprzeczny. Skutkiem tego uchybienia było odstąpienie od przyznania powódce pełnego odszkodowania. W efekcie, naruszenie prawa, jakiego dopuścił się Sąd Okręgowy w Sz. w wyroku z 21 kwietnia 2017 r., należy uznać za rażące.