Skarga nadzwyczajna od wyroku Sądu Okręgowego w sprawie z powództwa Banku o zapłatę z dnia 2023-10-12.
Skarga nadzwyczajna od wyroku Sądu Okręgowego w sprawie z powództwa Banku o zapłatę.
Rzecznik Praw Obywatelskich, z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, wniósł skargę nadzwyczajną od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 2 października 2018 r., zaskarżając wyżej powołany wyrok Sądu Okręgowego w K. w części w zakresie pkt 1 i 3.
Na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 UoSN zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił: naruszenie zasady ochrony konsumenta ustanowionej w art. 76 Konstytucji w zw. z art. 9 Konstytucji w zw. z art. 4 ust. 1 i 2, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13 poprzez: niezapewnienie właściwej ochrony sądowej pozwanej konsumentce, będącej słabszą stroną stosunku prawnego przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi poprzez uznanie, że roszczenie powoda podlegało w zasadniczej części uwzględnieniu, w sytuacji gdy umowa zawarta przez strony zawierała klauzule abuzywne prowadzące do jej nieważności i konieczności wzajemnego rozliczenia stron po jej upadku.
Na podstawie art. 89 § 1 pkt 2 UoSN zaskarżonemu wyrokowi RPO zarzucił: rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 58 § 1 i 3 ustawy - Kodeks cywilny (dalej: "k.c.") w 3851 § 1 zw. z art. 3851 § 3 k.c. w zw. z art. 3531 k.c. w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13, poprzez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że umowa kredytu jest w całości ważna, jako zgodna z zasadami współżycia społecznego, podczas gdy jej treść i cel z uwagi na zawarte klauzule abuzywne, po usunięciu których nie można ustalić wysokości roszczenia, jest sprzeczna celem i naturą umowy kredytu, a także z zasadami współżycia społecznego i w tym zakresie umowa jest nieważna.
W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 89 § 1 zdanie 1 ustawy o UoSN, zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, wyrażonej w art. 2 Konstytucji poprzez zaniechanie przez Sąd Okręgowy w K. ustalenia skutków stwierdzenia abuzywności postanowień umowy kredytu z poszanowaniem wytycznych sformułowanych w Dyrektywie 93/13 i orzecznictwie TSUE, co w konsekwencji doprowadziło do zachwiania równowagi w sferze ochrony prawnej pozwanej, i de facto wsparcia przez ten Sąd działania przedsiębiorcy nakierowanego na wykorzystanie słabszej pozycji konsumentki, która nie była w stanie się skutecznie się bronić. Takie procedowanie Sądu Okręgowego w K. pozostaje w sprzeczności z zasadą lojalności państwa wobec obywateli w procesie stosowania prawa.
Mając na uwadze powyższe, w oparciu o art. 91 § 1 UoSN RPO wniósł o uchylenie przez Sąd Najwyższy wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 2 października 2018 r. w części w zakresie pkt 1 i 3 i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym i trzecim I w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w K. SN orzekł, iż skarga nadzwyczajna zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżone orzeczenie, tj. wyrok Sądu Okręgowego w K. z 2 października 2018 r., w zaskarżonej części - nie odpowiada prawu. W badanej sprawie należy uznać, że doszło do działania zagrażającego bezpieczeństwu konsumenta, które to bezpieczeństwo expressis verbis podlega ochronie władz publicznych na podstawie art. 76 Konstytucji.