Kasacja w sprawie błędnego ustalenia daty przedawnienia karalności czynu przypisanego obwinionemu z dnia 2023-11-03.
Kasacja w sprawie błędnego ustalenia daty przedawnienia karalności czynu przypisanego obwinionemu.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 19 lipca 2021 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w N. z dnia 28 grudnia 2020 r. Na podstawie art. 167 a k.k.s. zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść D. Ż.
Na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. w zw. z art.113 § 1 k.k.s. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 51 § 1 k.k.s. w zw. z art. 44 § 2 i 3 k.k.s., poprzez ich zastosowanie i wyrażenie błędnego poglądu, że chwilą od której należy liczyć datę biegu przedawnienia karalności czynu przypisanego D. Ż. stanowi koniec roku, w którym upłynął termin płatności należności publicznoprawnej, w sytuacji, gdy w przedmiotowej sprawie przepis art. 51 § 1 k.k.s. w zw. z art. 44 § 3 k.k.s. nie miał zastosowania, co doprowadziło do błędnego ustalenia daty przedawnienia karalności czynu przypisanego D. Ż., a w konsekwencji błędnego ustalenia, że w dacie orzekania przez Sąd I Instancji nie doszło do przedawnienia karalności czynu, co w efekcie doprowadziło do zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej określonej w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s.
Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 19 lipca 2021 r., w całości oraz utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu Rejonowego w N. z dnia 28 grudnia 2020 r. i umorzenie postępowania z powodu przedawnienia karalności czynu przypisanego D. Ż.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w T. i poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego w N., a na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. umorzył postępowanie w sprawie, kosztami procesu obciążając Skarb Państwa. Kasacja Rzecznika Praw Obywatelskich okazała się oczywiście zasadna, co pozwoliło na jej rozpoznanie na posiedzeniu bez udziału stron, w trybie art. 535 § 5 k.p.k. Istotnym w przedmiotowej sprawie było zagadnienie przedawnienia karalności wykroczenia skarbowego. Sąd Okręgowy błędnie zastosował przepis art. 51 § 1 k.k.s. w zw. z art. 44 § 2 i 3 k.k.s., w konsekwencji czego wywiódł nietrafny wniosek, że nie doszło do przedawnienia karalności czynu, za który D. Ż. został skazany. Tymczasem wobec przedawnienia karalności zarzuconego oskarżonemu czynu w czasie postępowania rozpoznawczego przed Sądem I instancji zaistniała w sprawie bezwzględna przyczyna odwoławcza, o której mowa w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. Należało zatem uchylić orzeczenia Sądów obu instancji, a postępowanie w tej sprawie umorzyć.