Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia z dnia 2023-11-07.

Adresat:
Sąd Najwyższy
Sygnatura:
II.510.72.2023
Data sprawy:
2023-11-07
Rodzaj sprawy:
kasacja karna (RKK)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Karnego
Wynik sprawy:
pozytywnie ze względu na uwzględnienie wystąpienia RPO
Opis sprawy:

Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W., z dnia 2 lutego 2022 r. Na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść ukaranego W. S.

Powołując się na przepis art. 111 k.p.w. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa materialnego, tj. art. 52 § 2 pkt 2 k.w., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.

Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 2 lutego 2022 r. i uniewinnienie ukaranego W. S. od przypisanego mu wykroczenia.

 


Data odpowiedzi:
2023-12-12
Opis odpowiedzi:
Kasacja uwzględniona (wyrok z 12 grudnia 2023 r., sygn. akt II KK 548/23).
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i uniewinnił W. S. od dokonania zarzucanego mu czynu. Kasacja Rzecznika Praw Obywatelskich jest oczywiście zasadna w stopniu wymaganym przez art. 535 § 5 k.p.k., co umożliwiło jej rozpoznanie na posiedzeniu w składzie jednoosobowym (art. 15 § 4 k.p.w.). Zaskarżone orzeczenie zapadło z rażącą obrazą art. 52 § 2 pkt 2 k.w. Przepis ten penalizuje zachowanie polegające na organizowaniu zgromadzenia bez wymaganego zawiadomienia lub przewodniczeniu takiemu zgromadzeniu lub zgromadzeniu zakazanemu. Tymczasem z opisu czynu przypisanego W. S. wynika, że został on uznany winnym podżegania innych osób do uczestnictwa w „nielegalnym” zgromadzeniu oraz osobistego uczestniczenia w nim. Niewątpliwie zachowanie takie nie wypełnia znamion wykroczenia z art. 52 § 2 pkt 2 k.w.