Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na jego treść naruszenia prawa procesowego, poprzez dokonanie wadliwej kontroli instancyjnej zarzutu, podniesionego w apelacji obrońcy oskarżonej z dnia 2023-11-07.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na jego treść naruszenia prawa procesowego, poprzez dokonanie wadliwej kontroli instancyjnej zarzutu, podniesionego w apelacji obrońcy oskarżonej.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 stycznia 2023 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 marca 2022 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższe orzeczenie w zakresie dotyczącym skazanej K. B. w całości, na jej korzyść.
Powołując się na przepis art. 523 § 1 k.p.k. wyrokowi temu RPO zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa procesowego, tj. art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k., poprzez dokonanie wadliwej kontroli instancyjnej zarzutu, podniesionego w apelacji obrońcy oskarżonej i uznanie, że wyrok Sądu I instancji nie jest dotknięty naruszeniem prawa materialnego, tj. przepisu art. 291 § 1 k.k., pomimo tego, że zbycie rzeczy pochodzących z przestępstwa nie wypełnia znamion tego występku.
Wobec powyższego Rzecznik wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w K. w zaskarżonej części oraz wyroku Sądu I instancji w zakresie dotyczącym K. B. i uniewinnienie jej od popełnienia przypisanego czynu.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok oraz utrzymany nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 marca 2022 r., w odniesieniu do K. B. i uniewinnił oskarżoną od zarzucanego jej występku; kosztami procesu w sprawie obciążył Skarb Państwa. SN orzekł, iż kasacja jest oczywiście zasadna, co uprawniało do jej rozpoznania na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. Sąd wskazał, iż wobec wyeliminowania w wyniku kontroli odwoławczej z opisu czynu K. B. fragmentu dotyczącego zachowania, polegającego na pomaganiu w ukryciu pochodzących z czynu zabronionego materiałów biurowych i przyborów piśmienniczych sprawiło, że - w zakresie znamion czasownikowych pozostało jedynie zachowanie polegające na zbyciu ww. przedmiotów, co nie wyczerpuje znamienia czynności sprawczej przestępstwa paserstwa. Uznanie zatem przez Sąd odwoławczy, że czyn przypisany oskarżonej po zmianach dokonanych w opisie czynu wyczerpuje komplet znamion występku określonego w at. 291 § 1 k.k. było bezpodstawne, naruszając zasadę nullum crimen sine lege. Doszło zatem do rażącej obrazy prawa materialnego - art. 1 § 1 k.k. w zw. z art. 291 § 1 k.k. W rezultacie stwierdzonego uchybienia niezbędne stało się uchylenie wydanych w sprawie orzeczeń i uniewinnienie K. B. od zarzucanego jej przestępstwa.