Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany oskarżonemu nie wyczerpywał znamion tego przestępstwa z dnia 2023-12-06.

Adresat:
Sąd Najwyższy
Sygnatura:
BPW.510.2.2023
Data sprawy:
2023-12-06
Rodzaj sprawy:
kasacja karna (RKK)
Nazwa zepołu:
Biuro Pełnomocnika Terenowego we Wrocławiu
Wynik sprawy:
pozytywnie ze względu na uwzględnienie wystąpienia RPO
Opis sprawy:

Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany oskarżonemu nie wyczerpywał znamion tego przestępstwa.

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 9 listopada 2022 r. Na podstawie art. 521 k.p.k. zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść skazanego M. M.

Powołując się na przepis art. 523 § 1 k.p.k. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa materialnego, to jest art. 242 § 1 k.k., poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany oskarżonemu nie wyczerpywał znamion tego przestępstwa.

Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w S. i uniewinnienie M. M. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

 


Data odpowiedzi:
2024-02-20
Opis odpowiedzi:
Kasacja uwzględniona (wyrok z 20 lutego 2024 r., sygn. akt I KK 459/23).
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w S. i uniewinnił M. M. od popełnienia zarzucanego mu czynu. Kasacja okazała się zasadna w stopniu oczywistym, co umożliwiało jej uwzględnienie na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. Bezspornie w przedmiotowej sprawie doszło do rażącej obrazy wskazanych przez autora kasacji przepisów prawa materialnego. Przedmiotem oceny prawnokarnej w tej sprawie była kwestia samowolnego oddalenia się z miejsca zatrudnienia, podczas wykonywania pracy poza terenem zakładu karnego w systemie bez konwojenta. Wobec przyjętego przez sąd meriti opisu czynu, odzwierciedlającego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznać należało, że czyn przypisany M. M. nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 242 § 1 k.k. Konieczne stało się zatem uchylenie zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.