Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego materialnego, polegającego na zastosowaniu przepisu k.k. mimo braku ustawowych przesłanek do przyjęcia, że skazany popełnił zarzucany mu czyn w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w tym przepisie z dnia 2024-01-12.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego materialnego, polegającego na zastosowaniu przepisu k.k. mimo braku ustawowych przesłanek do przyjęcia, że skazany popełnił zarzucany mu czyn w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w tym przepisie.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 7 grudnia 2010 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższe orzeczenie w części, dotyczącej skazania Ł. M. D. - obecnie D. za czyn opisany w punkcie I. wyroku - na jego korzyść.
Na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. i art. 458 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. wyrokowi temu RPO zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa karnego materialnego, to jest art. 64 § 1 k.k., polegające na zastosowaniu tego przepisu mimo braku ustawowych przesłanek do przyjęcia, że Ł. D. (obecnie D.) popełnił zarzucany mu czyn w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w tym przepisie.
Wobec powyższego Rzecznik wniósł o: dopuszczenie dowodu z akt sądowych Sądu Rejonowego w Sz. w celu wykazania, że w niniejszej sprawie nie zaistniały przesłanki warunkujące przypisanie skazanemu czynu popełnionego w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 k.k.; uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w W. w tym zakresie do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy uchylił pkt I zaskarżonego wyroku i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w W. do ponownego rozpoznania. Kasacja okazała się zasadna. Zgodzić się należy z Rzecznikiem Praw Obywatelskich, że w sprawie nie zachodziły warunki z art. 64 § 1 k.k. Pomimo wcześniejszych skazań za inne przestępstwa przed popełnieniem czynów przypisanych wyrokiem w sprawie, żaden z uprzednich wyroków nie mógł stać się podstawą przejęcia recydywy. Skazany był wprawdzie pozbawiony wolności przez 2 miesiące i 9 dni po tym, jak Sąd Rejonowy w Sz. zarządził wykonanie kary 8 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2004 r., lecz czas pozbawienia wolności nie odpowiada minimalnemu okresowi wskazanemu w art. 64 § 1 k.k. Powyższe oznacza, że rażąco naruszono prawo materialne, czyniąc podstawą wymiaru kary także przepis art. 64 § 1 k.k., gdy nie wystąpiły w sprawie przesłanki ku temu. W oczywisty sposób sytuacja skazanego uległa pogorszeniu, gdyż jego odpowiedzialność karna była oceniana w optyce recydywy.