Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Skarga nadzwyczajna z wnioskiem o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Rejonowego.

Rzecznik Praw Obywatelskich, z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, zaskarżył w całości wyrok Sądu Rejonowego w P., na podstawie którego w pkt 1. zasądzono od J. Z. B. (dalej jako: "Pozwany") na rzecz Funduszu Inwestycyjnego z siedzibą w G. (dalej jako: "Powód") kwotę 32.408,27 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Banku za okres od dnia 28 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz w pkt. 2 zasądzono od Pozwanego na rzecz Powoda kwotę 6.438,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 89 § 1 pkt 2 ustawy o Sądzie Najwyższym zaskarżonemu wyrokowi RPO zarzucił rażące naruszenie prawa, tj. art. 117 § 1 i § 2 kc oraz art. 118 kc (w brzmieniu obowiązującym do dnia 9 lipca 2018 r.) poprzez ich bezzasadne niezastosowanie, pomimo skutecznie podniesionego przez Pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia, co w konsekwencji doprowadziło do wydania orzeczenia uwzględniającego powództwo, w sytuacji w której roszczenie Powoda w chwili wniesienia pozwu było przedawnione, art. 123 § 1 pkt 1 kc, art. 124 § 1 i § 2 kc, art. 509 § 1 i § 2 kc poprzez ich błędną wykładnię wskutek uznania, że nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (dalej jako: "BTE") na wniosek Euro Banku, tj. wierzyciela pierwotnego przerwało bieg terminu przedawnienia roszczenia dochodzonego przez Powoda (niebędącego bankiem), co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnego uwzględnienia powództwa.

Ponadto, w oparciu o art. 89 § 1 in principio ustawy o Sądzie Najwyższym zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, wyrażonej w art. 2 Konstytucji, poprzez wydanie orzeczenia sankcjonującego praktyki dochodzenia przez firmy windykacyjne przedawnionych roszczeń, które godzi w jednolity i ugruntowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd o braku możliwości powoływania się na przerwę biegu terminu przedawnienia przez nabywcę wierzytelności, który nie jest bankiem i w konsekwencji godzi w bezpieczeństwo prawne Pozwanego jako konsumenta (słabszej strony obrotu gospodarczego) i tym samym jest sprzeczne z zasadą sprawiedliwości społecznej.

Mając na uwadze powyższe: w pierwszej kolejności na podstawie art. 91 § 1 in principio w zw. z art. 115 § 2 in fine ustawy o Sądzie Najwyższym Rzecznik wniósł o uchylenie przez Sąd Najwyższy w całości zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 21 lipca 2016 r. oraz orzeczenie co do istoty sprawy poprzez oddalenie powództwa; ewentualnie, na podstawie art. 115 § 2 in principio ustawy o Sądzie Najwyższym, wniósł o stwierdzenie wydania ww. zaskarżonego orzeczenia z naruszeniem prawa oraz wskazanie okoliczności, z powodu których zostało wydane takie rozstrzygnięcie, gdyby Sąd Najwyższy uznał, że ze względu na upływ 5 lat

od dnia uprawomocnia się wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 21 lipca 2016 r. konieczne byłoby zastosowanie takiego rozwiązania.

Ponadto, na podstawie art. 95 pkt 1 ustawy o Sądzie Najwyższym w zw. z art. 39821 kpc w zw. z art. 388 § 1 kpc Rzecznik wniósł o wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania wyroku wydanego przez ten sąd w dniu 21 lipca 2016 r., do czasu zakończenia postępowania wywołanego wniesieniem przez Rzecznika Praw Obywatelskich skargi nadzwyczajnej, z uwagi na grożącą Pozwanemu niepowetowaną szkodę wynikającą z obecnie prowadzonego postępowania egzekucyjnego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w P.