kasacja w sprawie przyjęcia przez Sąd, że wina i okoliczności czynu przypisanego obwinionemu nie budzą wątpliwości z dnia 2025-07-15.
kasacja w sprawie przyjęcia przez Sąd, że wina i okoliczności czynu przypisanego obwinionemu nie budzą wątpliwości.
S. M. został obwiniony o to, że na drodze publicznej kierował pojazdem mechanicznym nie mając uprawnienia wymaganego dla danego typu pojazdu. Wyrokiem nakazowym z dnia 27 listopada 2024 r., Sąd Rejonowy uznał obwinionego winnym popełnienia zarzucanego czynu i wymierzył karę grzywny w kwocie 1.500 zł, obciążając go także kosztami sądowymi. Sąd orzekł względem obwinionego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy od dnia prawomocności wyroku. Powyższy wyrok nakazowy nie został zaskarżony sprzeciwem przez żadną ze stron i uprawomocnił się z dniem 14 stycznia 2025 r.
Rzecznik Praw Obywatelskich zauważa, że orzekanie w postępowaniu nakazowym może nastąpić, jeżeli okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości. Tymczasem analiza materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania wyjaśniającego i przedłożonego wraz z wnioskiem o ukaranie, prowadzi do konstatacji, że w sprawie nie ziściły się przesłanki pozwalające na wydanie wyroku nakazowego.
Z akt postępowania wynika, że S.M. w dniu 27 czerwca 2024 r. przez Starostę O. zostało wydane prawo jazdy w kategorii „AM, A1, A2, A, B1, B” (w dniu 11 czerwca 2024 r. uzyskał pozytywny wynik egzaminu państwowego na kat. „A”) i jego tymczasowe prawo jazdy było ważne przez okres 30 dni do 11 lipca 2024 r. Natomiast dokument prawa jazdy kat. „A” został zamówiony w dniu 27 czerwca 2024 r. i wtedy także została wydana decyzja o nadaniu ww. uprawnienia, natomiast odbiór dokumentu nastąpił w dniu 15 lipca 2024 r. i od tego dnia ww. prawo jazdy widniało w SI CEPIK.
Wskazane wyżej okoliczności stanowią zatem, że S.M. posiadał uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. „A” od dnia 27 czerwca 2024 r., a więc posiadał je również w dacie przypisanego mu czynu, tj. w dniu 13 lipca 2024 r. Nie ulega bowiem wątpliwości, że prawo jazdy nie stanowi dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, a jedynie potwierdza posiadanie takiego uprawnienia. Tym samym ukarany posiadał stosowne uprawnienia, tyle że nie posiadał przy sobie dokumentu ich potwierdzającego, co jednak nie jest wystarczające dla przyjęcia wypełnienia znamion z art. 94 § 1 Kodeksu wykroczeń.