zgłoszenie udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi konstytucyjnej dotyczącej zasad przedawnienia karalności deliktów administracyjnych w pandemii z dnia 2025-09-26.
zgłoszenie udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi konstytucyjnej dotyczącej zasad przedawnienia karalności deliktów administracyjnych w pandemii.
Rzecznik przedstawił stanowisko, zgodnie z którym art. 31za ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – rozumiany w ten sposób, że odnosi się on także do biegu terminów przedawnienia karalności deliktów administracyjnych – jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP.
Problemem konstytucyjnym w sprawie jest dopuszczalność uzależnienia biegu terminu przedawnienia karalności deliktów administracyjnych, za które kary wymierza Komisja Nadzoru Finansowego od – po pierwsze wprowadzenia lub zniesienia mocą rozporządzenia Ministra Zdrowia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii; po drugie – od wydania albo zaniechania wydania przez Komisję decyzji załatwiającej sprawę, dokonania czynności, wydania decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie albo wniesienia sprzeciwu.
W ocenie RPO ustawodawca był uprawniony do wydłużenia terminu przedawnienia karalności deliktów administracyjnych, za których popełnienie kary wymierza KNF. Niemniej forma, w jakiej tego dokonał, musi być uznana za naruszającą art. 2 Konstytucji RP – głównie wynikającą z niego zasadę ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasady bezpieczeństwa prawnego.
Naruszenie tych zasad przez art. 31za ust. 1 uCOVID wynika z faktu, że przewidując wstrzymanie biegu terminu przedawnienia do określenia ram czasowych owego wstrzymania, odsyła on w pierwszej kolejności („w przypadku ogłoszenia zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii bieg terminów [...] nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii”) do wydawanych w oparciu o art. 46 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (aktualny tj. Dz.U. z 2024 r. poz. 924 ze zm.) rozporządzeń Ministra Zdrowia, a w drugiej kolejności uzależnia ich bieg (w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii) od dyskrecji organu – Komisji Nadzoru Finansowego („chyba że Komisja Nadzoru Finansowego wyda decyzję załatwiającą sprawę, dokona czynności, wyda decyzję lub postanowienie kończące postępowanie w sprawie albo wniesie sprzeciw”). W konsekwencji adresat normy wynikającej z art. 31za ust. 1 uCOVID nie jest w stanie na jej podstawie określić (przewidzieć) ram czasowych swojej odpowiedzialności.