1-3. W sprawie niewydania rozporządzeń dotyczących przeciwdziałania narkomanii z dnia 2003-09-03.
1-3. W sprawie niewydania rozporządzeń dotyczących przeciwdziałania narkomanii.
W wystąpieniu z dnia 17.10.2002 r. w przedmiotowej sprawie, Rzecznik zwracał uwagę na niekonstytucyjność upoważnienia zawartego w art. 14 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Projekt nowelizacji ustawy dotychczas nie wpłynął do Sejmu RP. Powoduje to utrzymywanie się stanu niemożności wydania aktu wykonawczego, który miał określić warunki, jakie powinny spełniać podmioty realizujące zadanie leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych. Nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż w takiej sytuacji prawa pacjentów są zabezpieczone poprzez regulaminy porządkowe zakładów opieki zdrowotnej. W niepublicznych zoz, w których pracownicy Biura RPO przeprowadzali wizyty, leczenie i rehabilitacja uzależnionych prowadzona była przede wszystkim metodą terapii grupowej. Specyfika tej metody wiąże się z ograniczeniami praw konstytucyjnych. Ustawa powinna wskazywać na szerszy zakres zgody pacjenta wraz z uprzedzającym zgodę informowaniem. Leczenie i rehabilitację osób uzależnionych prowadzą nie tylko zakłady opieki zdrowotnej, ale także lekarze wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską oraz osoby posiadające specjalistyczne wyższe wykształcenie niemedyczne. Do tych podmiotów nie mają zastosowania regulaminy porządkowe. Niektórych podmiotów, które mogą prowadzić rehabilitację osób uzależnionych lub w niej uczestniczyć, nie obejmują nie tylko regulacje dotyczące zawodu lekarza, ale nawet regulacje nakładające obowiązek zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w związku z wykonywanym zawodem. Rzecznik ma wątpliwości co do istnienia pełnej, aktualnej informacji o placówkach prowadzących leczenie i terapię narkomanów. Placówki nieznane Ministerstwu Zdrowia i Krajowemu Biuru ds. Przeciwdziałania Narkomanii pozostają poza jakimkolwiek nadzorem. Projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia opracowany na podstawie upoważnienia z art. 82 § 1 ustawy z dnia 26.10.1982 r, o postępowaniu w
1-3. W sprawie niewydania rozporządzeń dotyczących przeciwdziałania narkomanii.
W wystąpieniu z dnia 17.10.2002 r. w przedmiotowej sprawie, Rzecznik zwracał uwagę na niekonstytucyjność upoważnienia zawartego w art. 14 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Projekt nowelizacji ustawy dotychczas nie wpłynął do Sejmu RP. Powoduje to utrzymywanie się stanu niemożności wydania aktu wykonawczego, który miał określić warunki, jakie powinny spełniać podmioty realizujące zadanie leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych. Nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż w takiej sytuacji prawa pacjentów są zabezpieczone poprzez regulaminy porządkowe zakładów opieki zdrowotnej. W niepublicznych zoz, w których pracownicy Biura RPO przeprowadzali wizyty, leczenie i rehabilitacja uzależnionych prowadzona była przede wszystkim metodą terapii grupowej. Specyfika tej metody wiąże się z ograniczeniami praw konstytucyjnych. Ustawa powinna wskazywać na szerszy zakres zgody pacjenta wraz z uprzedzającym zgodę informowaniem. Leczenie i rehabilitację osób uzależnionych prowadzą nie tylko zakłady opieki zdrowotnej, ale także lekarze wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską oraz osoby posiadające specjalistyczne wyższe wykształcenie niemedyczne. Do tych podmiotów nie mają zastosowania regulaminy porządkowe. Niektórych podmiotów, które mogą prowadzić rehabilitację osób uzależnionych lub w niej uczestniczyć, nie obejmują nie tylko regulacje dotyczące zawodu lekarza, ale nawet regulacje nakładające obowiązek zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w związku z wykonywanym zawodem. Rzecznik ma wątpliwości co do istnienia pełnej, aktualnej informacji o placówkach prowadzących leczenie i terapię narkomanów. Placówki nieznane Ministerstwu Zdrowia i Krajowemu Biuru ds. Przeciwdziałania Narkomanii pozostają poza jakimkolwiek nadzorem. Projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia opracowany na podstawie upoważnienia z art. 82 § 1 ustawy z dnia 26.10.1982 r, o postępowaniu w
1-3. W sprawie niewydania rozporządzeń dotyczących przeciwdziałania narkomanii.
W wystąpieniu z dnia 17.10.2002 r. w przedmiotowej sprawie, Rzecznik zwracał uwagę na niekonstytucyjność upoważnienia zawartego w art. 14 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Projekt nowelizacji ustawy dotychczas nie wpłynął do Sejmu RP. Powoduje to utrzymywanie się stanu niemożności wydania aktu wykonawczego, który miał określić warunki, jakie powinny spełniać podmioty realizujące zadanie leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych. Nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż w takiej sytuacji prawa pacjentów są zabezpieczone poprzez regulaminy porządkowe zakładów opieki zdrowotnej. W niepublicznych zoz, w których pracownicy Biura RPO przeprowadzali wizyty, leczenie i rehabilitacja uzależnionych prowadzona była przede wszystkim metodą terapii grupowej. Specyfika tej metody wiąże się z ograniczeniami praw konstytucyjnych. Ustawa powinna wskazywać na szerszy zakres zgody pacjenta wraz z uprzedzającym zgodę informowaniem. Leczenie i rehabilitację osób uzależnionych prowadzą nie tylko zakłady opieki zdrowotnej, ale także lekarze wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską oraz osoby posiadające specjalistyczne wyższe wykształcenie niemedyczne. Do tych podmiotów nie mają zastosowania regulaminy porządkowe. Niektórych podmiotów, które mogą prowadzić rehabilitację osób uzależnionych lub w niej uczestniczyć, nie obejmują nie tylko regulacje dotyczące zawodu lekarza, ale nawet regulacje nakładające obowiązek zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w związku z wykonywanym zawodem. Rzecznik ma wątpliwości co do istnienia pełnej, aktualnej informacji o placówkach prowadzących leczenie i terapię narkomanów. Placówki nieznane Ministerstwu Zdrowia i Krajowemu Biuru ds. Przeciwdziałania Narkomanii pozostają poza jakimkolwiek nadzorem. Projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia opracowany na podstawie upoważnienia z art. 82 § 1 ustawy z dnia 26.10.1982 r, o postępowaniu w