Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

1. W sprawie braku odpowiedniej korelacji pomiędzy przepisami emerytalno-rentowymi regulującymi zasady ustalania stażu ubezpieczeniowego i przepisami o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

W skargach napływających do Rzecznika pojawia się problem braku odpowiedniej korelacji pomiędzy przepisami emerytalno-rentowymi regulującymi zasady ustalania stażu ubezpieczeniowego i przepisami o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Za okresy składkowe uważa się okresy czasowego pozostawania bez pracy na obszarze Państwa Polskiego z powodu niemożności podjęcia szkolenia zawodowego, w tym okresy pobierana zasiłków dla bezrobotnych (art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Podobną regulację zawierał art. 2 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 17.10.1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw oraz art. 11 ust. 2 pkt 14 ustawy z dnia 14.12.1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Okres pozostawania w rejestrze dla bezrobotnych bez prawa do zasiłku nie podlegał i nie podlega uwzględnieniu w stażu ubezpieczeniowym. Powołane przepisy emerytalno-rentowe nie uwzględniały wszystkich zmian zachodzących w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, a w szczególności dotyczących warunków nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Stosownie do regulacji obowiązujących w tym zakresie począwszy od 1989 r. prawo do zasiłku, po spełnieniu określonych warunków, przysługiwało bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania albo z dniem zarejestrowania albo za każdy dzień kalendarzowy po dniu zarejestrowania. Dla zilustrowania problemu Rzecznik podał przykład osoby, której organ rentowy odmówił przyznania prawa do renty, gdyż udokumentowany staż ubezpieczeniowy był krótszy o 7 dni od wymaganego. Prawo do zasiłku przysługiwało zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami dopiero po upływie 7