1. W sprawie przemocy w rodzinie z dnia 2003-11-14.
1. W sprawie przemocy w rodzinie.
Analiza spraw kierowanych do Rzecznika oraz sygnały od organizacji pozarządowych takich jak Niebieska Linia, Centrum Praw Kobiet, Fundacja "Pomoc kobietom i dzieciom", wskazują na niekorzystną dla pokrzywdzonych praktykę procesową polegającą na umarzaniu postępowań w sprawach z art. 207 Kodeksu karnego (znęcanie się nad rodziną), w następstwie wyodrębnienia zarzutów kwalifikowanych jako czyny ścigane z oskarżenia prywatnego bądź uznanych za noszące cechy znikomej społecznej szkodliwości ze względu na fakt rozpatrywania ich w oderwaniu od pozostałych zachowań. Częste jest umarzanie spraw z art. 207 Kk na prośbę pokrzywdzonych oraz ze względu na odmowę składania przez nich zeznań, a także uznawanie zeznań pokrzywdzonego za jedyny dowód w sprawie, z pominięciem innych źródeł dowodowych, np. protokołów Niebieskich Kart lub zeznań podejmujących interwencję funkcjonariuszy Policji. Podnoszony jest także zarzut, że organy ścigania nie traktują informacji od pokrzywdzonych o zastraszaniu ich przez osoby oskarżone o czyn z art. 207 Kk jako zawiadomienie o przestępstwie z art. 190 Kk i art. 245 Kk. W konsekwencji, sprawcy przemocy w rodzinie nie ponoszą odpowiedzialności karnej, a pokrzywdzeni nadal są ofiarami agresywnych ataków. Rzecznik prosi o przedstawienie stanowiska w sprawie możliwości podjęcia działań w celu wyeliminowania nieprawidłowej praktyki procesowej. Organy postępowania zbyt rzadko stosują środek zapobiegawczy polegający na zakazie zbliżania się w toku postępowania karnego przez podejrzanego (oskarżonego) do ofiary przestępstwa. Rzecznik zwraca się o rozważenie potrzeby podjęcia inicjatywy legislacyjnej w celu zmiany art. 275 Kpk, przez dodanie zapisu stanowiącego wyraźnie o możliwości wydania postanowienia w powyższej materii, jak też o czasowym opuszczeniu przez podejrzanego (oskarżonego) wspólnego z pokrzywdzonym miejsca zamieszkania.
Inf. 4/2003, str.52.