1. W sprawie postępowania dyscyplinarnego w Najwyższej Izbie Kontroli z dnia 2005-12-22.
1. W sprawie postępowania dyscyplinarnego w Najwyższej Izbie Kontroli.
Zgodnie z art. 89 ust. 5 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, obwiniony może ustanowić obrońcę tylko spośród pracowników mianowanych Najwyższej Izby Kontroli. Z kolei pracownicy mianowani NIK odmawiają podejmowania się roli obrońcy. W pragmatykach pracowniczych (ustawa o pracownikach urzędów państwowych, ustawa o służbie cywilnej, ustawa o służbie zagranicznej, ustawa o pracownikach samorządowych, ustawa - Karta Nauczyciela, ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawa o jednostkach badawczo-rozwojowych), przepisy regulujące problematykę postępowania dyscyplinarnego przewidują, że obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy. Jedynie w przypadkach wniosków rzeczników dyscyplinarnych o orzeczenie kar najsurowszych, gdy obwinieni nie mają obrońców z wyboru, przewodniczący składów orzekających wyznaczają obrońców spośród pracowników zakładu pracy. Przepisy ustawy o NIK w zasadzie nie stwarzają żadnej możliwości wyboru obrońcy przez obwinionego, co w opinii Rzecznika powoduje, że przepis art. 89 ust. 5 ustawy o NIK wykazuje niezgodność z art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji RP. Rzecznik prosi o spowodowanie podjęcia działań mających na celu zmianę tego przepisu w kierunku umożliwiającym pracownikom NIK, przeciwko którym toczy się postępowanie dyscyplinarne, korzystanie z obrońcy z wyboru.
Prośba o udzielenie odpowiedzi na wystąpienie z dnia 22.12.2005 r. (RPO-518983-VIII/05)