Wystąpienie do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie przypadku obciążenia osadzonego za wezwanie pogotowia z dnia 2008-03-04.
Wystąpienie do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie przypadku obciążenia osadzonego za wezwanie pogotowia.
Rzecznik wniósł o uchylenie decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego wydanej na podstawie art. 120 § 1 Kkw, a dotyczącej zobowiązania osadzonego do naprawienia szkody w majątku Skarbu Państwa - Aresztu Śledczego. W uzasadnieniu stwierdzono, że szkodę tę spowodował osadzony, który swoim zachowaniem "spowodował bezpodstawne wezwanie przez d-cę zmiany pogotowia ratunkowego".
Władze publiczne zobowiązane zostały, na mocy art. 68 ust. 1 i 2 Konstytucji, do utrzymania systemu opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych na zasadach równości i dostępności. Rzecznik podkreślił, że osadzonym przysługuje prawo do bezpłatnych świadczeń finansowanych z budżetu państwa. W obecnym stanie prawnym odpłatność ponoszona przez pacjenta za świadczenia finansowane ze środków publicznych możliwa jest jedynie wtedy, gdy wyraźnie przewidują to przepisy odrębne.
W przypadku zdarzenia, które stało u podstaw kwestionowanej decyzji można stwierdzić, że gdyby zainteresowany nie był osobą pozbawioną wolności, nie byłoby możliwe obciążenie go opłatą z tytułu świadczenia udzielonego przez pogotowie ratunkowe. Zobowiązanie osoby pozbawionej wolności do zapłaty z tytułu szkody w następstwie udzielenia świadczenia przez pogotowie ratunkowe, ma zatem charakter dyskryminujący.
Praktyka obciążania osadzonego za prośbę o wezwanie pogotowia nie znajduje podstaw w obowiązujących przepisach. Stanowi nadużycie prawa i godzi w jedno z podstawowych praw osób pozbawionych wolności.