Wniosek do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sankcji za tzw. kłamstwo lustracyjne osób wykonujących zawody prawnicze (sygn. akt K 19/08) z dnia 2008-06-20.
Wniosek do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sankcji za tzw. kłamstwo lustracyjne osób wykonujących zawody prawnicze (sygn. akt K 19/08).
Zgodnie z zaskarżonym przez Rzecznika art. 21f ust. 2 ustawy lustracyjnej (ustawa z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów), za złożenie przez sędziego, prokuratora, radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, adwokata, radcę prawnego, notariusza lub komornika, niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu, sąd dyscyplinarny orzeka karę złożenia z urzędu lub inną przewidzianą w odpowiednich ustawach karę dyscyplinarną skutkującą pozbawieniem pełnionej funkcji publicznej. Oznacza to, że sąd dyscyplinarny nie ma w tym wypadku żadnej "swobody decyzyjnej". Rzecznik zakwestionował także zgodność z Konstytucją art. 66 ustawy lustracyjnej w zakresie, w jakim utrzymuje w mocy art. 30 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne, w odniesieniu do adwokatów. Obecne uregulowanie skutków prawnych złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego narusza wolność wykonywania zawodu przewidzianą przez art. 65 ust. 1 Konstytucji RP. Rzecznik przywołał wyrok z dnia 11.05.2007 r. (sygn. akt K 2/07), w którym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż w wypadku prokuratorów, radców Prokuratorii Generalnej, adwokatów, radców prawnych, notariuszy i komorników, automatyzm sankcji za złożenie nieprawdziwego oświadczenia, bez możliwości niuansowania odpowiedzialności w ramach działalności sądów dyscyplinarnych, narusza zasadę rzetelnej legislacji (art. 2 Konstytucji), jak i zasadę proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji).