Wniosek do Sądu Najwyższego w sprawie rozbieżności w interpretacji pojęcia "przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności" z dnia 2008-07-16.
Wniosek do Sądu Najwyższego w sprawie rozbieżności w interpretacji pojęcia "przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności".
Rzecznik zwrócił się do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały wyjaśniającej występujące w orzecznictwie sądów powszechnych rozbieżności w wykładni przepisu art. 155 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.- Kodeks karny wykonawczy, a zawierającej odpowiedź na pytanie: czy użyte w przepisie art. 155 kkw pojęcie "przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności" powinno być interpretowane (w oparciu o wykładnię systemową i funkcjonalną) wyłącznie jako przerwa, o której mowa w art. 153 kkw, czy również (w oparciu o wykładnię językową) jako każda faktyczna przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności, wyjąwszy bezprawną ?
W przekonaniu Rzecznika słusznym byłoby uznanie, że przepis art. 155 § 1 k.k.w. może być stosowany wobec każdego skazanego, który spełnia określone w nim warunki, niezależnie od tego, czy korzystał on z przerwy, o której mowa w art. 153 k.k.w., czy też wykonywanie wobec niego kary zostało przerwane z innego powodu, jeżeli nie był on bezprawny.
Wniosek rozpoznany (uchwała z dnia 30.10.2008 r., sygn. akt I KZP 22/08). Sąd Najwyższy podjął następującą uchwałę: Pojęcie "przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności" - w rozumieniu art. 155 § 1 k.k.w. - obejmuje przerwę udzieloną przez sąd penitencjarny na podstawie art. 153 k.k.w., a także okres, w jakim skazany - po wprowadzeniu tej kary do wykonania - nie odbywał jej w dalszym ciągu w wyniku zawieszania wobec niego postępowania wykonawczego z przyczyn wymienionych w art. 153 k.k.w.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury (30.04.2010 r.) wyjaśnił, iż informacje zawarte w stanowisku Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2008 r. oparte są wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Minister podziela pogląd zawarty w piśmie Rzecznika w odniesieniu do analizy dotyczącej ustawy - Prawo budowlane, a w szczególności do konieczności dokonania zgłoszenia w przypadku tworzenia innych form wychowania przedszkolnego tj. punktów przedszkolnych oraz zespołów wychowania przedszkolnego w budynkach mieszkalnych. W przywołanym stanowisku Ministerstwa Infrastruktury zawarta jest wyłącznie informacja, że jeśli nie następuje zmiana wymagań bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotnego, higieniczno-sanitarnego, ochrony środowiska bądź wielkości lub układu obciążeń, a więc nie następuje zmiana sposobu użytkowania w rozumieniu art. 71 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, to nie zachodzi konieczność dokonywania zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej zmiany sposobu użytkowania wyłącznie dlatego, że w przedmiotowym lokalu lub budynku była inna funkcja niż przedszkole.