Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Wniosek do Sądu Najwyższego w sprawie sposobu obliczania rocznego okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, uprawniającego skazanego do ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary z dnia 2008-11-17.

Adresat:
SĄD NAJWYŻSZY
Sygnatura:
RPO/602342/08/VII/2003 RZ
Data sprawy:
2008-11-17
Rodzaj sprawy:
pytanie prawne do Sądu Najwyższego (PP)
Nazwa zepołu:
Zespół do spraw Wykonywania Kar
Wynik sprawy:
Opis sprawy:

Wniosek do Sądu Najwyższego w sprawie sposobu obliczania rocznego okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, uprawniającego skazanego do ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary.

W związku z ujawnionymi rozbieżnościami w orzecznictwie sądowym Rzecznik wniósł o rozstrzygnięcie następującego zagadnienia prawnego: Czy do łącznego okresu odroczenia, o którym mowa w art. 151 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy stwarzającego dla skazanego możliwość ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, zalicza się okres pomiędzy datą zakończenia wcześniej udzielonego odroczenia, a datą kolejnego orzeczenia o odroczeniu, jeśli wniosek o kolejne odroczenie został złożony przed upływem terminu oznaczonego w postanowieniu o odroczeniu ? Rzecznik zajął stanowisko, że jeśli wniosek o kolejne odroczenie zostanie złożony przed upływem terminu wskazanego w postanowieniu o odroczeniu i zostanie on uwzględniony, to do łącznego okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności powinien zostać zaliczony także okres pomiędzy datą zakończenia wcześniej udzielonego odroczenia, a datą kolejnego orzeczenia o odroczeniu. W przeciwnym przypadku możliwość skorzystania przez skazanego z ustawowego uprawnienia uzależniona byłaby wyłącznie od sprawnego działania sądu. Za taką wykładnią przepisów przemawia wzgląd na konstytucyjną zasadę zaufania obywateli do państwa i prawa. Ochrona zaufania jednostki oznacza bowiem, że prawo precyzyjnie i jednoznacznie reguluje konsekwencje poszczególnych zachowań jednostki, a opieszałość i nieudolność organów państwa stosujących prawo nie może mieć wpływu na konsekwencje prawne działań podejmowanych przez jednostkę.

 
Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:


Data odpowiedzi:
2009-03-11
Opis odpowiedzi:
Wniosek rozpoznany (uchwała z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt I KZP 32/08). Sąd Najwyższy uchwalił udzielić następującej odpowiedzi: do łącznego okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, określonego w treści art. l51 § 3 k.k.w., stwarzającego możliwość ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art. 152 k.k.w., okres pomiędzy datą zakończenia wcześniej udzielonego odroczenia a datą kolejnego postanowienia o odroczeniu, wlicza się tylko wówczas, gdy wniosek o kolejne odroczenie został złożony przed zakończeniem wcześniej udzielonego okresu odroczenia, przy czym łączny okres udzielonego kilkakrotnie odroczenia nie może, w żadnej sytuacji, przekroczyć roku od dnia wydania pierwszego postanowienia o odroczeniu, chyba że chodzi o kobietę ciężarną lub w okresie 3 lat po urodzeniu dziecka lub sprawowania nad nim opieki. Powyższej uchwale Sąd Najwyższy nadał moc zasady prawnej.