Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na uchwałę Rady Miejskiej W. Nr XXIV/868/08 z dnia 11 września 2008 r. w sprawie przyjęcia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem Gminy W. na lata 2009-2013.

W uchwale brak jest jakiegokolwiek powiązania pomiędzy wpływami z czynszów płaconych za konkretne lokale, a wydatkowaniem przez gminę środków z tych wpływów na likwidację zaniedbań w sferze remontów tych właśnie lokali, czy budynków, w których się one znajdują. Podział na lokale mieszkalne położone w budynkach wybudowanych w określonych przedziałach czasowych nie wskazuje jednoznacznie, w jakim stanie technicznym znajdują się budynki pozostające w zasobie gminnym. Nie zostało także wyjaśnione, na jakiej podstawie ustalany byłby stopień zużycia tych budynków. Przyjęte założenia czynią zasady obniżania lub podwyższania czynszu ze względu na stan techniczny lokalu bardzo niezrozumiałymi i trudnymi do stosowania w praktyce. Istnieje zatem obawa, iż rzeczywiste ustalenie wysokości czynszu będzie oparte na bliżej nie sprecyzowanych i nie mających poparcia w rzeczywistym stanie faktycznym ustaleniach, a w konsekwencji mogą wpłynąć na niezasadne obciążenie mieszkańców wyższym czynszem. Przedmiotowej uchwale dodatkowo powinno się postawić zarzut nieprawidłowej legislacji. Dwukrotne zastosowanie kryterium stopnia zużycia budynku przy oznaczaniu stawki bazowej czynszu (raz - jako czynnik obniżający, a innym razem - jako czynnik podwyższający) może powodować nieprecyzyjność obliczeń wysokości czynszu na niekorzyść najemców. Nieprawidłowa legislacja podważa zaufanie obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa, a w konsekwencji dochodzi do naruszenia art. 2 Konstytucji. Zaskarżona uchwała jest ponadto niezgodna z wyrażoną w art. 7 Konstytucji zasadą legalizmu, w myśl której organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.