kasacja na rzecz Wacława B. od prawomocnego orzeczenia Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym z 1952 r z dnia 2009-12-22.
kasacja na rzecz Wacława B. od prawomocnego orzeczenia Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym z 1952 r.
Rzecznik zarzucił temu wyrokowi rażące naruszenie prawa karnego materialnego, to jest art. 23 § 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa, polegające na uznaniu Wacława B. za winnego popełnienia przypisanego mu czynu mimo braku w jego działaniu znamion przestępstwa określonego w tym przepisie, co mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Warszawie i uniewinnienie Wacława B. od popełnienia przypisanego mu czynu z art. 23 § 1 mkk.
Wacław B. orzeczeniem z dnia 18 marca 1952 r. Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Warszawie został uznany za winnego tego, że w okresie 1951 r. na terenie powiatu bartoszyckiego, działając jako członek nielegalnego związku religijnego pod nazwą "Wyznanie Świadków Jehowy" przewoził i rozpowszechniał pisma wydawane przez tenże Związek, zawierające fałszywe wiadomości mogące wyrządzić istotną szkodę interesom Państwa Polskiego i za tak opisany czyn został skierowany do obozu pracy na okres 18 miesięcy. W uzasadnieniu kasacji Rzecznik podkreślił, iż przypisany Wacławowi B. czyn nie wyczerpywał znamion jakiegokolwiek przestępstwa, stanowiąc w istocie rzeczy realizację konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do wykonywania praktyk religijnych, zaś jego ściganie karne i skazanie miało formę politycznej represji.