Wystąpienie do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Dyrektora Centralnego Instytutu Ochrony Pracy w sprawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, regulujących emerytury górnicze z dnia 2010-03-10.
Wystąpienie do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Dyrektora Centralnego Instytutu Ochrony Pracy w sprawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, regulujących emerytury górnicze.
Rzecznik analizuje konstytucyjność przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczących emerytur górniczych. W ramach tej analizy powrócono do uzasadnienia, jakie zostało zamieszczone w obywatelskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (druk nr 3864). Z uzasadnienia tego wynika, że kluczowym powodem funkcjonowania uprawnienia do wcześniejszego, od powszechnego, przechodzenia na emeryturę dla tej grupy zatrudnionych jest także znacznie niższy niż powszechny wiek dożycia. Uwzględniając dane, jakie publikuje ZUS (dane ZUS za 2002 r.), dotyczące średniego wieku przejścia na emeryturę górniczą (47 lat i 3 miesiące) i średniego okresu pobierania emerytury górniczej (w tym czasie 17 lat) autorzy uzasadnienia stwierdzają, że średni wiek dożycia emerytów górniczych wynosi około 64 lata. Prowadzi to do konkluzji, że średnio żaden z górników nie dożywa do powszechnego wieku emerytalnego obowiązującego mężczyzn, a każde wydłużenie stażu pracy dla tej grupy zawodowej musi spowodować dalsze skrócenie wieku dożycia u osób zatrudnionych w tych warunkach. Rzecznik zwrócił się o przedstawienie stanowiska w przedmiotowej kwestii.
Wystąpienie do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Dyrektora Centralnego Instytutu Ochrony Pracy w sprawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, regulujących emerytury górnicze.
Rzecznik analizuje konstytucyjność przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczących emerytur górniczych. W ramach tej analizy powrócono do uzasadnienia, jakie zostało zamieszczone w obywatelskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (druk nr 3864). Z uzasadnienia tego wynika, że kluczowym powodem funkcjonowania uprawnienia do wcześniejszego, od powszechnego, przechodzenia na emeryturę dla tej grupy zatrudnionych jest także znacznie niższy niż powszechny wiek dożycia. Uwzględniając dane, jakie publikuje ZUS (dane ZUS za 2002 r.), dotyczące średniego wieku przejścia na emeryturę górniczą (47 lat i 3 miesiące) i średniego okresu pobierania emerytury górniczej (w tym czasie 17 lat) autorzy uzasadnienia stwierdzają, że średni wiek dożycia emerytów górniczych wynosi około 64 lata. Prowadzi to do konkluzji, że średnio żaden z górników nie dożywa do powszechnego wieku emerytalnego obowiązującego mężczyzn, a każde wydłużenie stażu pracy dla tej grupy zawodowej musi spowodować dalsze skrócenie wieku dożycia u osób zatrudnionych w tych warunkach. Rzecznik zwrócił się o przedstawienie stanowiska w przedmiotowej kwestii.