Wystąpienie do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie odmowy na widzenie obrońcy lub pełnomocnikowi będącemu adwokatem albo radcą prawnym oraz notariuszowi ze skazanym, któremu wymierzono karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej z dnia 2010-04-14.
Wystąpienie do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie odmowy na widzenie obrońcy lub pełnomocnikowi będącemu adwokatem albo radcą prawnym oraz notariuszowi ze skazanym, któremu wymierzono karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej.
Do Rzecznika zwrócił się obrońca skazanego, któremu Dyrektor Zakładu Karnego nie wyraził zgody na osobisty kontakt z klientem, z uwagi na fakt, iż skazanemu wymierzono karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej na okres 14 dni. W opinii Dyrektora Zakładu Karnego powyższy pogląd znajduje swe prawne uzasadnienie w treści art. 143 § 3 pkt 1 k.k.w. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich, decyzja Dyrektora Zakładu Karnego naruszyła w szczególności prawo do obrony, określone w art. 42 ust 2 Konstytucji RP. Zostało ono skonkretyzowane w art. 8 k. k. w. Ponadto, prawo skazanego do komunikowania się z obrońcą wynika z art. 102 pkt 7 k.k.w. Dyrektor Zakładu Karnego nie może więc odmówić zgody na widzenie obrońcy lub pełnomocnikowi będącemu adwokatem albo radcą prawnym oraz notariuszowi, jeżeli okaże on legitymację służbową, a widzenie będzie realizowane w pomieszczeniu przeznaczonym do dokonywania czynności procesowych, w godzinach urzędowania administracji. Rzecznik podkreślił, że art. 143 § 3 pkt 1 k.k.w. nie może stanowić podstawy prawnej do odmowy udzielenia zgody na widzenie skazanego z podmiotami określonymi w art. 8 § 3 k.k.w. (widzenie z obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym), ponieważ nie odnosi się on do tych podmiotów.W związku z powyższym Zastępca Rzecznika Praw Obywatelskich zwrócił się o przedstawienie stanowiska w przedmiotowej sprawie.