Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Kasacja na rzecz Romana K. od prawomocnego postanowienia Najwyższego Sądu Wojskowego z 1954 r., utrzymującego w mocy wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w G.

Rzecznik zarzucił temu orzeczeniu rażące naruszenie prawa procesowego, mające istotny wpływ na jego treść, to jest art. 270 lit?b" Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego (dalej: KWPK) oraz art. 271 § 1 lit. ?a" KWPK, polegające na utrzymaniu w mocy wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w G., pomimo, iż zapadł on z rażącym naruszeniem art. 3 KWPK, art. 5 KWPK i art. 240 KWPK w ten sposób, że Sąd meriti zaniechał rozważenia i uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy mogących przemawiać na korzyść oskarżonego, a tym samym nie wziął pod uwagę przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, co w konsekwencji doprowadziło do dowolnej, sprzecznej z zasadami wiedzy i logiki oceny zgromadzonego w trakcie postępowania materiału dowodowego, skutkującej skazaniem oskarżonego za przypisane mu czyny, podczas, gdy należyte rozważenie wszystkich tych okoliczności sprawy i dokonanie ich oceny zgodnie ze wskazanymi wymogami procesowymi powinno doprowadzić do wniosku, że oskarżony nie podlega karze za przypisany mu w pkt. 1 czyn z art. 4 pkt. 1 dekretu z dnia 26 października 1949 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej - (dalej: dekret) z powodów wskazanych w art. 22 § 1 Kodeksu karnego z 1932 r., natomiast przypisany mu w pkt 2 czyn nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 29 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa, co winno implikować, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dacie orzekania, umorzenie postępowania przez Sąd II instancji w stosunku do Romana K. Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia Najwyższego Sądu Wojskowego i utrzymanego nim w mocy wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w G. i uniewinnienie Romana K. od zarzutu popełnienia przestępstw.