kasacja na rzecz Jana K. od prawomocnego orzeczenia Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w W. z 1953 r z dnia 2010-05-19.
kasacja na rzecz Jana K. od prawomocnego orzeczenia Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w W. z 1953 r.
Rzecznik zarzucił temu orzeczeniu rażące naruszenie art. 22 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (dalej: mkk), polegające na uznaniu Jana K. za winnego przypisanego mu czynu, pomimo braku w jego zachowaniu się znamion przestępstwa określonego w tym przepisie - co miało istotny wpływ na jego treść. Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie Jana K. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa z art.22 mkk.
Jan K. uznany został za winnego tego, że: ,,rozpowszechniał zasłyszane w audycjach radiowych państw imperialistycznych fałszywe wiadomości, mogące wyrządzić istotną szkodę interesom Państwa Polskiego", tj. przestępstwa z art. 22 mkk i na podstawie tego przepisu skazany został na karę 12 miesięcy więzienia. Polskojęzyczne obce rozgłośnie radiowe były przez ówczesne władze traktowane jako ośrodki wrogiej propagandy, rozgłaszające fałszywe wiadomości na temat rzeczywistości politycznej i gospodarczej, mające wyrządzić istotną szkodę podstawowym interesom Państwa. Konsekwencją tego było, iż nikt nie przeprowadzał dowodu fałszywości podawanych wiadomości, gdyż ta była zakładana a priori, w sytuacji, gdy były to w tamtych latach jedne z nielicznych źródeł prawdziwych informacji o faktycznych wydarzeniach, np. w Polsce. W tej sytuacji nie sposób zasadnie stwierdzić, że Jan K. przekazując innym osobom zasłyszane w tych rozgłośniach wiadomości, czynił to z wiedzą, świadomością, że są one fałszywe, bowiem miał pełne prawo do posiadania przekonania o ich prawdziwości.