kasacja na rzecz członków wspólnoty religijnej "Świadkowie Jehowy" od prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego z 5 grudnia 1953 r., zmieniającego w części i utrzymującego w części wyrok Sądu Wojewódzkiego w Ł. z 16 maja 1953 r z dnia 2010-06-01.
kasacja na rzecz członków wspólnoty religijnej "Świadkowie Jehowy" od prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego z 5 grudnia 1953 r., zmieniającego w części i utrzymującego w części wyrok Sądu Wojewódzkiego w Ł. z 16 maja 1953 r.
Rzecznik zaskarżył w/w orzeczenie w części, w której Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Wojewódzkiego i uznał Bronisława W. winnym czynu z art. 36 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (m.k.k.), uchylił wyrok sądu I instancji w stosunku do oskarżonych Aleksandra G., Jerzego B. Marii K. i Heleny D. i uznał ich winnymi czynu z art. 24 § 1 m.k.k. oraz utrzymał w pozostałej części ten wyrok w mocy, w części zaskarżonej rewizjami oskarżonych. W uzasadnieniu kasacji Rzecznik przypomniał, że wspólnota religijna "Świadkowie Jehowy", działająca na mocy rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 27 października 1932 r. Prawo o stowarzyszeniach, po wydaniu w dniu 2 lipca 1950 r. odmownej decyzji o jej rejestracji przez Urząd do Spraw Wyznań, była uznawana przez ówczesne władze za nielegalną. Zarówno przytoczona decyzja Urzędu do Spraw Wyznań, jak też stanowiące podstawę jej wydania i uniemożliwiające rejestrację wspólnoty przepisy dekretu z dnia 5 sierpnia 1949 r. o zmianie niektórych przepisów prawa o stowarzyszeniach, były sprzeczne z podstawową zasadą wolności sumienia i wyznania stanowiącą elementarne prawo obywatelskie. Rzecznik wniósł o uchylenie wyroku Sądu Najwyższego w zaskarżonej części oraz wyroku Sądu Wojewódzkiego w części zaskarżonej rewizjami oskarżonych, w której utrzymany on został w mocy, w odniesieniu do wszystkich oskarżonych i uniewinnienie ich od przypisanych im przestępstw.