Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia 8 kwietnia 2002 r. w sprawie ustalenia zasad polityki czynszowej.

Rzecznik zaskarża w całości powyższą uchwałę, zarzucając naruszenie art. 7 ust. 1, art. 8 pkt 1, art. 8a ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 21 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz art. 7 i art. 94 Konstytucji RP i wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy powinien zawierać m.in. zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu. Przyjęcie jednego z elementów składowych wieloletniego programu (zasad polityki czynszowej) jako samodzielnej uchwały, stanowi istotne naruszenie prawa, które winno skutkować stwierdzeniem nieważności uchwały. W jej miejsce powinna zostać podjęta nowa uchwała, stanowiąca wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy. Stosownie do art. 21 ust. 2 w/w ustawy, rada gminy jest upoważniona do określania zasad polityki czynszowej, jednak nie może konkretyzować składników czynszu, co znalazło się w § 3 ust. 1 i 2 uchwały. Ponadto w § 7 i § 8 uchwały Zarząd Miejski upoważniony został do podwyższania stawek czynszu za najem lokali do maksymalnych granic określonych ustawowo oraz do stosowania bliżej nieokreślonych, dodatkowych, czynników podwyższających. Omawianą regulację należy uznać za naruszającą zasady sprawiedliwości społecznej oraz zasadę legalizmu. Przepisy zaskarżonej uchwały bez podstawy prawnej upoważniły Burmistrza do dowolnego określania stawek czynszu, co wykracza poza ustawowe kompetencje organu wykonawczego gminy.