Skarga kasacyjna od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. w sprawie o ochronę dóbr osobistych z dnia 2012-02-29.
Skarga kasacyjna od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. w sprawie o ochronę dóbr osobistych.
Rzecznik zarzuca zaskarżonemu wyrokowi naruszenie art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego przez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu, że naruszenie dóbr osobistych powódki przez Gminę nie było bezprawne, także poprzez nieuwzględnienie mających wpływ na dokonywaną ocenę przepisów art. 8, 221, 225, 227, 238, 239 k.p.a. Rzecznik powyższemu orzeczeniu zarzuca także naruszenie art. 47 Konstytucji RP gwarantującego każdemu prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym w związku z konstytucyjnie zagwarantowanym prawem składnia skarg do organów władzy publicznej (art. 63. Konstytucji RP) poprzez uznanie, że nie spełnia przesłanek bezprawności działanie organów władzy publicznej polegające na zamieszczaniu w treści uzasadnienia uchwał ocen dotyczących osoby powódki, nie stanowiących argumentów dla oddalenia skargi na czynności organu, a także naruszenie art. 2 Konstytucji RP poprzez uznanie za legalne stanowiska Gminy, które narusza zaufanie obywatela do Państwa. W niniejszej sprawie występuje istotne zagadnienie prawne: "Czy w postępowaniu o ochronę dóbr osobistych sąd może zastosować jako środek zmierzający do usunięcia dokonanego naruszenia tych dóbr zobowiązanie organu administracji publicznej (rady gminy) by dopełnił czynności potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia poprzez powzięcie uchwały o usunięciu z uzasadnienia wcześniej podjętej uchwały i protokołu sesji rady gminy fragmentu naruszającego dobra osobiste powódki? Czy też zobowiązanie takie może polegać jedynie na zakazie udostępniania w przyszłości uzasadnienia treści uchwały czy protokołu sesji rady gminy z zakwestionowanym fragmentem ?"
Skarga kasacyjna uwzględniona (wyrok z dnia 6 lutego 2013 r., sygn. akt V CSK 123/12).