Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na niektóre postanowienia uchwały Rady Miasta K. w sprawie ustalenia stref płatnego parkowania oraz opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na terenie Gminy Miasto K. oraz sposobu ich pobierania.

Rzecznik zarzuca zaskarżonym przepisom naruszenie art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 13b ust. 4 pkt 3 i art. 13f ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych i wnosi o stwierdzenie nieważności tych przepisów.

Stosownie do § 6 ust. 3 oraz § 9 ust. 8 pkt 2 uchwały, kierowca parkujący pojazd w strefie płatnego parkowania ponosi odpowiedzialność za brak umieszczenia dowodu uiszczenia opłaty parkingowej lub abonamentu w pojeździe w miejscu widocznym dla upoważnionego kontrolera lub inkasenta, a umieszczenie dowodu opłaty parkingowej w miejscu niewidocznym lub w sposób uniemożliwiający bezpośredni odczyt z zewnątrz pojazdu rozumie się jako nieuiszczenie opłaty parkingowej. Zgodnie z art. 13b ust. 4 pkt 3 ustawy o drogach publicznych, ustalając strefę płatnego parkowania rada gminy określa sposób pobierania opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Upoważnienie ustawowe nie uprawnia jednak rady gminy do zdefiniowania pojęcia "nieuiszczenie opłaty za parkowanie" odmiennie od znaczenia tego pojęcia wynikającego z przepisów ustawy o drogach publicznych. Przepis art. 13f ust. 1 tej ustawy stanowi, że zarząd drogi jest uprawniony do poboru opłaty dodatkowej wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że kierowca nie uiścił opłaty za parkowanie. Zgodnie z art. 94 Konstytucji RP, organy samorządu terytorialnego, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Regulacje § 6 ust. 3 oraz § 9 ust. 8 pkt 2 zaskarżonej uchwały nie mają umocowania w ustawie o drogach publicznych, a więc zostały wydane bez podstawy prawnej.