Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Wystąpienie do Ministra Pracy i Polityki Społecznej, do wiadomości Pełnomocnika Rządu ds. Równego Traktowania w sprawie przeciwdziałania przemocy wobec kobiet.

Przemoc wobec kobiet jest naruszeniem godności i podstawowych praw człowieka – prawa do życia i zdrowia, do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz stanowi naruszenie zakazu nieludzkiego i poniżającego traktowania. Stanowi ona formę dyskryminacji ze względu na płeć, której przyczyną jest przekonanie sprawców o stereotypowo drugorzędnej roli kobiet. Z uwagi na występowanie zjawiska dyskryminacji wielokrotnej, czyli nierównego traktowania ze względu na więcej niż jedną cechę osobistą, szczególnie narażone na przemoc są kobiety starsze i kobiety z niepełnosprawnościami. Warunkiem skutecznego przeciwdziałania przemocy jest zapewnienie rzeczywistej równości płci. Wciąż niewystarczająca jest wiedza pracowników służb zajmujących się zapobieganiem i zwalczaniem przemocy wobec kobiet. Stanowi to istotny problem, zwłaszcza w kontekście relatywnie niewielkiej liczby ofiar, które decydują się na zgłoszenie faktu przemocy. Niezbędne jest powiązanie wszystkich działań państwa mających na celu przeciwdziałanie negatywnym stereotypom z polityką zapobiegania i zwalczania zjawiska przemocy, do której dochodzi nie tylko w życiu prywatnym, ale i publicznym. W ocenie Rzecznika dotychczas nie powstała spójna, dalekosiężna polityka państwa w obszarze zapobiegania i zwalczania przemocy ze względu na płeć, uwzgledniająca takie czynniki jak wiek i niepełnosprawność. Badania zjawiska przemocy wobec kobiet powinny mieć charakter cykliczny i nie mogą ograniczać się jedynie do problemu przemocy domowej. W obowiązujących aktach prawnych i innych dokumentach programowych dotyczących zapobiegania i zwalczania przemocy należy uwzględnić specyfikę przemocy ze względu na płeć, wiek i niepełnosprawność. Rzecznik Praw Obywatelskich prosi o przekazanie stanowiska w sprawie, a także poinformowanie, czy rozważane jest podjęcie odpowiednich zmian legislacyjnych lub administracyjnych w dziedzinie zapobiegania, zwalczania i analizowania zjawiska przemocy, uwzględniających specyfikę przemocy ze względu na płeć, w tym szczególne potrzeby kobiet starszych i kobiet z niepełnosprawnościami.

 

Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:

Data odpowiedzi:

Opis odpowiedzi:

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej (07.05.2014 r.) poinformował, że w dniu 29 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu Rady Ministrów został przyjęty nowy Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na lata 2014–2020. W Programie zostało zaplanowanych wiele działań, które w sposób pośredni lub bezpośredni wpłyną na realizację postulatów wskazanych przez Rzecznika Praw Obywatelskich. Do najważniejszych działań należy zaliczyć prowadzenie statystyk z uwzględnieniem podziału na płeć oraz na osoby starsze i niepełnosprawne, przeprowadzanie raz na dwa lata badań dotyczących diagnozy zjawiska przemocy w rodzinie oraz ogólnopolskich kampanii społecznych mających na celu zmianę świadomości społecznej w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie, coroczne finansowanie szkoleń dla pracowników „pierwszego kontaktu” z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Kolejnymi działaniami, które wpłyną na poprawę jakości realizowanych zadań z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie są opracowywane przez Zespół Monitorujący do spraw Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, organ opiniodawczo-doradczy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, zmiany do ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz aktów wykonawczych. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej realizuje także Program „Wspieranie Jednostek Samorządu Terytorialnego w Tworzeniu Systemu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie”, którego celem jest dofinansowanie samorządów gminnych, powiatowych i województwa w tworzeniu zintegrowanego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie.