1. W sprawie projektu ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z dnia 2005-03-09.
1. W sprawie projektu ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
Dyskusja nad projektem ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie powinna przyczynić się do wprowadzenia do polskiego prawa zapisów, które zwiększą bezpieczeństwo ofiar przemocy, a także do zdecydowanego odrzucenia propozycji nieudanych. Nadzieję na wzmocnienie ochrony ofiar przed powtórnym użyciem przemocy przez sprawców, wobec których prowadzone jest postępowanie, dają projektowane zmiany w Kodeksie karnym i Kodeksie postępowania karnego. Niestety poza sferą zainteresowania pozostało typowe postępowanie przygotowawcze. Nie wyodrębniono w czytelny sposób zakazu zbliżania się do ofiary. Brak jest mechanizmu umożliwiającego wszczęcie postępowania w przypadkach przestępstw ściganych na wniosek pokrzywdzonego, których ofiarą jest małoletni, zaś osoba wykonująca jego prawa (rodzic, opiekun prawny) zaniecha złożenia wniosku. W przypadku przestępstw ściganych na wniosek pozostają wyłącznie: zobowiązanie rodzica (opiekuna) do złożenia wniosku o ściganie, ustanowienie kuratora dla złożenia wniosku, albo zastąpienie przez sąd opiekuńczy wniosku rodziców swoim orzeczeniem. Stosowane obecnie wymienione środki zabezpieczające dziecko - ofiarę przemocy domowej polegają na odseparowaniu od środowiska rodzinnego. Stanowią zatem typowy przykład wtórnej wiktymizacji. Przepisy, które mogłyby uniemożliwić sprawcy - domownikowi dalszą przemoc w czasie, gdy prowadzone jest przeciwko niemu postępowanie karne, nie są w ogóle stosowane lub stosowane są w znikomym stopniu. Rzecznik występował wcześniej do Ministra Sprawiedliwości w sprawie niskiej skuteczności stosowania art. 23 Kpk, wynikającej z wadliwej, w ocenie Rzecznika, konstrukcji tego przepisu.
Inf. 1-3/2005, str.67