Wystąpienie do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie ustalania wysokości emerytury w miejsce renty z tytułu niezdolności do pracy z dnia 2007-06-22.
Wystąpienie do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie ustalania wysokości emerytury w miejsce renty z tytułu niezdolności do pracy.
Na przykładzie sprawy indywidualnej skierowanej do Rzecznika można stwierdzić, że organy rentowe realizują uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15.02.2006 r. (II UZP 16/05) jedynie na wniosek ubezpieczonego o ponowne podjęcie sprawy. W ocenie Rzecznika nie jest to prawidłowa praktyka. W uchwale tej Sąd Najwyższy uznał, że ubezpieczony pobierający rentę z tytułu niezdolności do pracy, który we wniosku o emeryturę nie zgłosił żądania ustalenia podstawy wymiaru na nowo, a uczynił to dopiero po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej świadczenie emerytalne, zachowuje prawo do obliczenia emerytury zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jeżeli ubezpieczony nie dokona wyboru jednego z wariantów ustalania podstawy wymiaru emerytury, to powinnością organu rentowego jest obliczenie należnej emerytury według obu wariantów przewidzianych w art. 21 ust. 1 ustawy emerytalnej i przyznanie emerytury w wysokości wariantu korzystniejszego.
Rzecznik zwrócił się o rozważenie podjęcia przez organy rentowe działań weryfikujących z urzędu decyzje odmawiające ustalenia emerytury od nowej podstawy w miejsce renty na podstawie art. 111 ustawy emerytalnej.