Wystąpienie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie braku środków prawnych, za pomocą których strona mogłaby doprowadzić do rozstrzygnięcia jej indywidualnej sprawy w postępowaniu administracyjnym w sytuacji, gdy w razie prawomocnego uchylenia przez sąd administracyjny decyzji organów obu instancji, organ administracji publicznej drugiej instancji, któremu sąd zwrócił akta, zwleka z ich przekazaniem organowi pierwszej instancji właściwemu do rozpatrzenia sprawy z dnia 2008-10-02.
Wystąpienie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie braku środków prawnych, za pomocą których strona mogłaby doprowadzić do rozstrzygnięcia jej indywidualnej sprawy w postępowaniu administracyjnym w sytuacji, gdy w razie prawomocnego uchylenia przez sąd administracyjny decyzji organów obu instancji, organ administracji publicznej drugiej instancji, któremu sąd zwrócił akta, zwleka z ich przekazaniem organowi pierwszej instancji właściwemu do rozpatrzenia sprawy.
Przedstawiony problem wyłonił się w toku badania w Biurze Rzecznika sprawy indywidualnej. Po analizie sprawy Rzecznik zwrócił się w dniu 3 lipca 2008 r. do Prezesa NSA z prośbą o rozważenie, czy przyjęte w § 29 zarządzenia Nr 11 Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych, uregulowanie kwestii zwrotu akt po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy i uchyleniu (stwierdzeniu nieważności) decyzji organów administracji publicznej obu instancji, nie prowadzi do naruszenia standardów konstytucyjnych wynikających w szczególności z art. 45 ust. 1 Konstytucji.
W ocenie Prezesa NSA, przedstawiony problem nie dotyczy wadliwych przepisów regulujących pracę sądów administracyjnych, tylko złej pracy organów administracji publicznej drugiej instancji. Dlatego też, jego zdaniem, rozwiązania należy upatrywać w ewentualnej modyfikacji procedur administracyjnych w zakresie środków dyscyplinujących tok czynności postępowania administracyjnego po prawomocnym wyroku uchylającym decyzje organów obu instancji tak, by umożliwiało to wniesienie skargi na bezczynność organu wstrzymującego tok postępowania. W związku z powyższym Rzecznik zwrócił się o zajęcie stanowiska w przedstawionej sprawie, a w razie jego podzielenia - o podjęcie działań zmierzających do wyeliminowania istniejącej "luki" w prawie, w drodze stosownych zmian legislacyjnych.