Wystąpienie do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie ograniczania przez dyrektorów niektórych jednostek penitencjarnych prawa więźniów do utrzymywania kontaktu w formie widzeń z dalszą rodziną oraz innymi osobami bliskimi z dnia 2011-07-15.
Wystąpienie do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w sprawie ograniczania przez dyrektorów niektórych jednostek penitencjarnych prawa więźniów do utrzymywania kontaktu w formie widzeń z dalszą rodziną oraz innymi osobami bliskimi.
Do Rzecznika Praw Obywatelskich wpływają skargi skazanych na decyzje dyrektorów jednostek penitencjarnych, ograniczające prawo więźniów do utrzymywania kontaktu w formie widzeń z członkami ich dalszej rodziny oraz innymi osobami bliskimi. Zgodnie z art. 102 pkt 2 k.k.w. skazany ma prawo do utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi, a art. 105 § 1 k.k.w. konkretyzuje to prawo, stanowiąc, iż skazanemu należy umożliwić utrzymywanie więzi przede wszystkim z rodziną i innymi osobami bliskimi przez m.in. widzenia. Tymczasem, dyrektorzy wielu jednostek penitencjarnych uznają, że prawem skazanego jest korzystanie z widzeń jedynie z osobami najbliższymi, o których mowa w art. 115 § 11 k.k. Od skazanych wymaga się złożenia na piśmie wniosku o zezwolenie na widzenie z krewnymi i powinowatymi oraz innymi osobami należącymi do rodziny, niejednokrotnie odmawiając na nie zgody. Dyrektorzy uzasadniają swoją decyzję faktem, że osoby te nie należą do osób najbliższych, więc nie spełniają kryteriów określonych w w/w artykule Kodeksu karnego. Zdaniem Rzecznika nieuprawnione jest stosowanie definicji osoby najbliższej, określonej w art. 115 § 11 k.k, bowiem Kodeks karny wykonawczy nie odsyła w tej mierze do bezpośredniego lub chociażby odpowiedniego stosowania tego przepisu przy interpretacji art. 105 § 1 k.k.w. Rzecznik Praw Obywatelskich prosi o podjęcie stosownych działań zmierzających do usunięcia wskazanych naruszeń praw osób pozbawionych wolności.