Wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie rozmów telefonicznych osób pozbawionych wolności z obrońcą oraz pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym z dnia 2012-05-10.
Wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie rozmów telefonicznych osób pozbawionych wolności z obrońcą oraz pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym.
Pracownicy Biura Rzecznika Praw Obywatelskich przeprowadzili czynności mające na celu ustalenie, jak jest realizowane prawo osadzonych do telefonicznego kontaktowania się z obrońcą oraz pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym. Uregulowanie prawne tego zagadnienia jest niepełne. Czas trwania rozmów telefonicznych z ww. podmiotami nie może być limitowany. Stanowiska Dyrektora Generalnego Służby Więziennej i Rzecznika Praw Obywatelskich są w tej kwestii zbieżne. Według Dyrektora Generalnego Służby Więziennej rozmowy te winny być prowadzone tylko w godzinach pracy administracji. Z takim stanowiskiem nie można się jednak zgodzić. Rozmowy telefoniczne z obrońcą oraz pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym odbywają się z tych samych aparatów telefonicznych, z których realizowane są pozostałe rozmowy podlegające kontroli. Skazany, a także jego pełnomocnik nie ma żadnych gwarancji, iż rozmowa z obrońcą lub pełnomocnikiem jednak nie jest kontrolowana. Sygnalizowane problemy są aktualne także w kontaktach telefonicznych osób tymczasowo aresztowanych z obrońcą oraz pełnomocnikiem będącym adwokatem albo radcą prawnym. Minister Sprawiedliwości przedstawił stanowisko, zgodnie z którym wynikający z art. 217c k.k.w. zakaz prowadzenia rozmów telefonicznych przez tymczasowo aresztowanych nie ma zastosowania do ich kontaktów telefonicznych z obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem albo radcą prawnym. Dyrektor Generalny Służby Więziennej wskazał jednak, iż Służba Więzienna nie zezwala na kontakt telefoniczny tymczasowo aresztowanych z ww. podmiotami. Rzecznik Praw Obywatelskich prosi o zajęcie stanowiska w sprawie.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości (05.06.2012 r.) poinformował, że z obowiązujących przepisów wynika, że korzystanie przez skazanych z aparatów telefonicznych, w zasadzie nie jest ograniczone w żadnym z typów zakładów karnych, z tym, że rozmowy skazanych w zakładach karnych typu zamkniętego, podlegają kontroli administracji zakładu karnego (art. 90 pkt 9 k.k.w.). Zgodnie z art. 214 k.k.w. co do zasady, tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej z takich uprawnień, jakie przysługują skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności, z uwzględnieniem wyjątków przewidzianych w k.k.w. Tymczasowo aresztowany zgodnie z art. 215 § 1 kkw ma prawo do porozumiewania się z obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie. Wydaje się, że nie ma regulacji w przepisach prawa, które wykluczałyby uznanie, iż wskazane powyżej prawo do porozumiewania się z obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem albo radcą prawnym, obejmuje kontaktowanie się za pomocą aparatu telefonicznego. Art. 217 c k.k.w. nie dotyczy kontaktów z obrońcą lub pełnomocnikiem, lecz z innymi podmiotami np. osobami bliskimi. Stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości w tej kwestii jest znane Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej. Ministerstwo Sprawiedliwości w 2011 r. prowadziło prace nad projektem ustawy zmierzającej do zmiany m. in. art. 215, 217c Kodeksu karnego wykonawczego, które jednak nie są kontynuowane. Nie oznacza to całkowitego odrzucenia pomysłu prowadzenia działań legislacyjnych w powyższej kwestii, ale należy się liczyć z możliwością sfinalizowania tego projektu w nieco dalszej perspektywie czasowej.