Wniosek do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały wyjaśniającej zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, dotyczące wstrzymania prawa do zasiłku po upływie czasu, na który bezrobotny zawarł z własnej inicjatywy umowę o pracę na czas określony z dnia 1992-06-06.
Adresat:
SĄD NAJWYŻSZY
Sygnatura:
RPO/96075/92/III/311 RZ
Data sprawy:
1992-06-06
Rodzaj sprawy:
pytanie prawne do Sądu Najwyższego (PP)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Pracy i Zabezpieczenia Społecznego
Wynik sprawy:
Opis sprawy:
Wniosek do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały wyjaśniającej zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, dotyczące wstrzymania prawa do zasiłku po upływie czasu, na który bezrobotny zawarł z własnej inicjatywy umowę o pracę na czas określony.
Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:
Data odpowiedzi:
1992-07-16
Opis odpowiedzi:
Wniosek rozpoznany (uchwała z dnia 16 lipca 1992 r., sygn. akt I PZP 41/92). Sąd Najwyższy podjął następującą uchwałę: Spełnienie warunku określonego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457 ze zmianą) nie jest wymagane w przypadkach w których po przyznaniu zasiłku dla bezrobotnych jednak przed upływem okresu przewidzianego w art. 21 ust. 2 i 3 tej ustawy, bezrobotny podjął pracę, lecz z powodu rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony, nie przepracował 180 dni.