Wniosek do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały o podjęcie uchwały wyjaśniającej przepisy art. 222 k.p.k., których stosowanie w praktyce budzi wątpliwości oraz wywołało rozbieżności w orzecznictwie, dotyczące przedłużenia tymczasowego aresztowania przy pozbawieniu wolności w innej sprawie z dnia 1997-07-18.
Adresat:
SĄD NAJWYŻSZY
Sygnatura:
RPO/228790/96/II/203 RZ
Data sprawy:
1997-07-18
Rodzaj sprawy:
pytanie prawne do Sądu Najwyższego (PP)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Karnego
Wynik sprawy:
Opis sprawy:
Wniosek do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały o podjęcie uchwały wyjaśniającej przepisy art. 222 k.p.k., których stosowanie w praktyce budzi wątpliwości oraz wywołało rozbieżności w orzecznictwie, dotyczące przedłużenia tymczasowego aresztowania przy pozbawieniu wolności w innej sprawie.
Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:
Data odpowiedzi:
1998-07-02
Opis odpowiedzi:
Wniosek rozpoznany (uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 30.10.1997 r., sygn. akt I KZP 17/97). Sąd Najwyższy podjął następującą uchwałę: W wypadku gdy tymczasowe aresztowanie zastosowano w postępowaniu przygotowawczym i wniesiono już akt oskarżenia do sądu, a upływa termin, do którego miało ono trwać oznaczony na podstawie art. 211 § 2 lub przedłużony na podstawie art. 222 § 2 pkt 1 i 2 kpk, natomiast nie upłynęły terminy określone w art. 222 § 3 kpk, sąd właściwy do rozpoznania sprawy ma obowiązek podjęcia decyzji co do
dalszego stosowania tego środka zapobiegawczego, co może wyrazić się w wydaniu postanowienia o jego dalszym stosowaniu (utrzymaniu) na czas oznaczony, nie przekraczający jednak terminów określonych w art.
222 § 3 kpk. Sąd Najwyższy uchwalił odmówić udzielenia odpowiedzi na drugie pytanie.